ATRAKCJE
Park podworski w Wodyniach
Dawniej jako park przydworski, powstał w 1 połowie XIX wieku – w otoczeniu drewnianego dworu Załuskich z końca XVII w. Z pierwotnego założenia parku niewiele przetrwało do dziś. Jedynymi elementami zachowanymi jest aleja wjazdowa z częścią starodrzewia lipowego biegnąca od kościoła w kierunku zachodnim z odgałęzieniem w kierunku północnym. Nie zachował się również dwór drewniany (rozebrany w 1958 r.) , na północ od aleji wjazdowej znajduje się staw, który pierwotnie stanowił część kompozycyjną parku.
Znajdziemy tu starodrzew lip drobnolistnych, jesionów wyniosłych, klonów platanolistnych, jabłoni domowej, wiązów polnych, kasztanowców białych a także grab, topola, robinia, buk, brzoza, dąb, czeremcha, leszczyna, głóg, jodła modrzew.
Aleja lipowa zaewidencjonowana jest jako grupowy Pomnik Przyrody.
Kościół pw. Św. Piotra i Pawła w Wodyniach
Szkic kościoła wykonany na podstawie protokołu wizytacyjnego z 27 maja 1778 roku.
Aniela z Rzewuskich Załuska (Łucja Barbara Marianna Rzewuska) urodziła się ok. 1710 roku. W 1754 roku wyszła za Jana Załuskiego, podkomorzego Jego Królewskiej Mości. Załuscy zdecydowali się wybudować kościół w obecnym miejscu. Poprzednia świątynia popadała w ruinę. Kościół wykonano z desek, z dwiema wieżami na frontonie oraz jedną pośrodku na dachu. Trudno ustalić, w którym roku dokonano usunięcia dwóch wież i jaka była przyczyna. Według wspomnień Zbigniewa Zwolskiego, mieszkańca Wodyń Aniela Załuska, fundatorka Kościoła może być pochowana w krypcie znajdującej się pod bocznym ołtarzem Przemienienia Pańskiego, jednak żadne informacje na ten temat nie zachowały się. W 2017 r. Proboszcz Parafii, ks. Krzysztof Buczyński rozpoczął remont kościoła i dzięki wsparciu mieszkańców sukcesywnie trwa jego konserwacja.
Cmentarz Rodowy Załuskich i Newelskich
Rodowa kaplica grobowa w Wodyniach należy do rzadko spotykanych obiektów tego typu.
Wzniesiona w 1854 r.jako kaplica grobowa dziedziców – najpierw Załuskich, później Newelskich, na fundamentach istniejących tu wcześniej kościołów.
Przy kaplicy znajdują się dwa nagrobki: Kazimierza Roszkowskiego, zmarłego w 1833 r. rotmistrza grodzieńskiego, oraz Jana Filipa Carosiego, pochodzącego z Włoch wybitnego przyrodnika i geologa, dyrektora gabinetu historii naturalnej za czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Na wyposażenie kaplicy składa się m.in. XIX-wieczny ołtarz oraz epitafium Antoniego Załuskiego z 1854 r.
Ośrodek Jeździecki Folwark Wodynie
kliknij, aby przejść do informacji o obiekcie
Stawy rybne w Wodyniach
Prywatne stawy rybne oddane pod dzierżawę do hodowli karpia i innych ryb.
Możliwość spacerowania i podziwiania wielu gatunków ptaków i zwierząt. Po uzgodnieniu z
dzierżawcą możliwość łowienia.
Tereny leśne w Wodyniach i okolicy
Doskonałe do spacerowania, biegania oraz jazdy na rowerze (drogi polne, leśne i asfaltowe).
Trasa Nordik Walking
Cmentarz wojenny w Woli Wodyńskiej
Bitwa pod Wolą Wodyńska rozegrała się 13 i 14 września 1939 r. Poległo w niej
ponad dwustu żołnierzy 1 Dywizji Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego.
Spoczywają na miejscowym Cmentarzu Wojennym, który w ostatnim czasie,
dzięki działaniom władz gminy i zaangażowaniu środków zewnętrznych,
przeszedł gruntowna renowację.
Park podworski w Woli Wodyńskiej
Park w Woli Wodyńskiej to park podworski z pocz. XIX wieku. Stanowił niegdyś
otoczenie nieistniejącego już dziś dworu, po którym zostały ślady fundamentów.
Dwór usytuowany był w pobliżu drogi Wodynie- Młynki w południowej części parku.
Na przeciwko po drugiej stronie drogi, na terenie dawnych dworskich zabudowań
gospodarczych znajduje się budynek dawnej szkoły obecnie dom Seniora. Park w
Woli Wodyńskiej jest parkiem o założeniu krajobrazowym z kilkoma okazami starych
dębów szypułkowych, z których dwa kilkusetletnie, o obwodzie pni 5,5 m i 6 m
uznane są za pomniki przyrody (jeden w celu zapobieżenia rozłamowi pnia
przepasany jest żelazną gąsienicą). Majątek po II wojnie światowej został
rozparcelowany, budynek dworu sprzedany okolicznym chłopom.
W 2011 roku Park przeszedł gruntowną rewitalizację, na którą czekają jeszcze
pozostałości po stawach rybnych wpływające na mikroklimat parku.
Rezerwat przyrody Dąbrowy Seroczyńskie.
Rezerwat o powierzchni 55 ha utworzono w 1987 r. w celu zachowania unikatowego
kompleksu leśnego, rosnącego w strefie moreny czołowej stadiału Warty. Najstarsze,
prawie 90-letnie drzewostany buduje dąb bezszypułkowy z domieszką dębu
szypułkowego, brzozy, sosny, gruszy i innych. W runie bardzo licznie reprezentowane
są gatunki chronione i rzadkie. Prawdziwą ciekawostką florystyczną jest obecność
trzech gatunków szczodrzeńca: ruskiego, rozesłanego i czerniejącego. Jeśli chodzi o
ptaki, to gniazdują tu m.in. jastrząb, dudek, muchołówka mała, orzechówka, dzięcioł
średni, dzięcioł czarny, zniczek i szereg innych, mniej rzadkich gatunków.
Aktualnie lasy seroczyńskie to nie tylko rezerwat przyrody, ale również obszar
Natura 2000 Dąbrowy Seroczyńskie, którego przedmiotem ochrony są siedliska
przyrodnicze – ciepłolubna dąbrowa i grąd subkontynentalny.